De geschiedenis van seksverslaving

Seksverslaving is iets wat naar mijn mening bijna mythisch lijkt. Weinig mensen weten wat het nou precies in houdt en er zijn veel misvattingen over. Zo lijkt het bijna een plezierige verslaving, gezien het feit dat het een verslaving is aan iets waar veel mensen enorm veel plezier uithalen (Mastebroek, 2022). Dit werd laatst ook nog eens bevestigd door een goede vriendin van me. Wij waren in gesprek over seks en hierin deelde zij het volgende: “Maar is niet iedereen eigenlijk een beetje seksverslaafd? I mean, zo veel mensen zijn altijd op zoek naar seks. En iedereen doet het graag (naja bijna iedereen dan natuurlijk), maar je snapt wat ik bedoel toch?”. Dit is echter een beeld dat naar mijn eigen vermoeden bij meer mensen voorkomt. Als mensen het hebben over verslaving hoor ik namelijk zo goed als nooit de term seksverslaving langs komen? Maar dit is natuurlijk ook niet volkomen gek. Sinds kort wordt seksverslaving ook pas echt erkent door de beroepsgroep, dit is dus de groep van medewerkers in de geestelijke gezondheidszorg (“Beroepsgroep erkent seksverslaving”, 2018).

De grieken

Hoe zijn we dan tot het punt gekomen dat seks wel als verslaving gezien kan worden? Als we een kijkje nemen in de geschiedenis zijn er echter wel al vertoningen geweest van symptomen van seksverslaving en mensen die eventueel als seksverslaafde gezien kunnen worden. In het oud grieks is het wordt nymfomaan al opgenomen, dit betekent een vrouw met een extreem hoog libido en bijna onverzadigbare seksdrang. Ook is hier al de mannelijke tegenhanger bij opgenomen: satyriasis, vernoemd naar het Grieks mythologisch figuur, de satyr (Wikipedia-bijdragers, 2023). Als we dan een stukje verder gaan in de tijd zien we dat het eigenlijk altijd al wel aanwezig is geweest. Alleen nooit erkent als officieel probleem. Hier komt dan ook de term hyperseksualiteit of nog netter: “hyperseksuele stoornissen” om de hoek kijken (Zorginstituut Nederland, 2021). Dit wordt door Zorginstituut Nederland (2021) gedefinieerd als “Hyperseksualiteit is een terugkerende, intense en overmatige preoccupatie met seksuele fantasieën en gedragingen die individuen maar moeilijk kunnen beheersen. Veel bezig zijn met seks hoeft op zich geen probleem te zijn. Bovendien is de grens tussen veel en niet veel arbitrair.” In eigen woorden vertaald is dit dus eigenlijk de obsessie met seksuele handelingen en fantasieën die de persoon die hieraan lijdt dus niet in de hand heeft. De term seksverslaving is helaas nog niet opgenomen in het DSM-V, echter wordt zoals eerder geschreven de term wel steeds meer erkent en zijn behandelplannen voor bijvoorbeeld hyperseksualiteit vaak ook toereikend.

Erkenning door psychologen

Sinds kort pas erkend door de beroepsgroep, maar nog steeds erg onbekend van hoe en wat het nou precies inhoudt. Dit komt deels natuurlijk ook doordat het nog niet erkend is door de DSM-V, wat het diagnostisch handboek voor psychologen is (DSM-5, z.d.). De meningen zijn echter wel verschillend bij psychologen of het nou als officiële verslaving gezien mag worden. Zo verteld psycholoog Nana Ruedisueli over de cliënten die zij te zien krijgt voor hun seksverslaving. Zij ziet vaak terugkomen dat het wordt gebruik als tijdelijke opvulling van een leegte die haar cliënten hebben. Wil je hier meer over lezen? Bezoek dan https://ncvs.nu/verslaafd-aan-de-daad-seksverslaving-heeft-niets-met-genot-of-plezier-te-maken/